เรื่องย่อ

เมื่อดาวิดตัดสินใจที่จะนำพระหีบพันธสัญญากลับคืนสู่เยรูซาเล็ม บทที่ 13 ของ 1 พงศาวดาร เปิดเผยถึงความมุ่งมั่นของเขาในการเชื่อมโยงประชาชนกับพระเจ้าผ่านการนับพระหีบซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการปรากฏตัวพระองค์ในชีวิตของพวกเขา แต่การนำพระหีบกลับมานั้นเกิดความไม่ระมัดระวัง ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมเมื่ออุซซาห์ส่งมือเข้าไปสัมผัสพระหีบและเสียชีวิต ทำให้ดาวิดต้องหันกลับมาเรียนรู้และตั้งใจใหม่ ในบทที่ 15 เขาจัดเตรียมการเคลื่อนย้ายพระหีบด้วยความเคารพและตามพระบัญชาของพระเจ้า และมีการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่เมื่อพระหีบกลับถึงเยรูซาเล็ม ในบทที่ 16 ดาวิดได้จัดตั้งบริการนมัสการในพระวิหารและแต่งตั้งนักร้องและนักดนตรีเพื่อสรรเสริญพระเจ้า พระองค์ได้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการร่วมกันนมัสการ เป็นการเน้นย้ำถึงความเชื่อมโยงระหว่างพระเจ้าและประชาชนที่สร้างเอกลักษณ์มากขึ้น ในกระบวนการนี้ ดาวิดไม่เพียงแต่ทำให้พระหีบกลับคืนสู่สถานที่ที่เหมาะสม แต่ยังสร้างความสามัคคีและการสรรเสริญในหมู่ชาวอิสราเอลที่เต็มไปด้วยความภักดี

เมื่อพงศาวดารเล่าเรื่องราวที่ผ่านมา เหตุการณ์ต่างๆ มักไม่เรียงตามลำดับ จึงต้องมีการปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับบริบท เนื้อเรื่องเริ่มต้นที่ดาวิดต้องการเคลื่อนย้ายหีบพันธสัญญาไปยังเยรูซาเล็ม หลังจากที่หีบถูกชาวฟีลิสเตียส่งคืนให้อิสราเอลและเก็บไว้ในบ้านของอาบีนาดับมาตลอดรัชสมัยของกษัตริย์ซาอูล ด้วยความเข้าใจในคุณค่าทางจิตวิญญาณของหีบ ดาวิดจึงตั้งใจจะนำมันไปยังเมืองหลวงใหม่เพื่อรวมพลังใจของประชาชนเข้าด้วยกัน อย่างไรก็ตาม เขาเริ่มต้นด้วยความกระตือรือร้นเกินไปและไม่ปฏิบัติตามกฎของพระเจ้าที่กำหนดให้เฉพาะชาวเลวีเท่านั้นที่ควรเป็นผู้นำหีบ โดยห้ามใช้เกวียนในการขนย้าย เหตุการณ์นี้เป็นบทเรียนสำคัญในการเชื่อฟังและเคารพกฎเกณฑ์ที่ตั้งขึ้น

ระหว่างการเดินทาง วัวที่ลากเกวียนสะดุดล้ม ทำให้อุสซาห์ยื่นมือไปแตะต้องหีบ ซึ่งนำความโกรธของพระเจ้ามาสู่เขาจนถึงแก่ชีวิต ฉากนี้ยากที่จะยอมรับ แต่เตือนเราถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าและข้อกำหนดในการเชื่อฟังคำสั่งของพระองค์ พระเจ้าได้แจ้งไว้ชัดเจนในกันดารวิถี 4:15 ว่าการสัมผัสหีบนำไปสู่ความตาย และพระเจ้าต้องการให้ปฏิบัติกฎหมายอย่างเคร่งครัด แม้ว่าบางครั้งพระองค์อาจจะเมตตา แต่ไม่ใช่สิ่งที่เราคาดหวังหรือเรียกร้องได้ เหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นถึงความจำเป็นในการเคารพกฎของพระเจ้าและการเข้าใจถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์

หลังเกิดเหตุ ดาวิดรู้สึกท้อแท้และโกรธพระเจ้า เนื่องจากการจัดงานครั้งใหญ่สำหรับการเคลื่อนย้ายหีบไปเยรูซาเล็มกับการเสียชีวิตของอุสซาห์ ทำให้เขายุติแผนการชั่วคราวและทิ้งหีบไว้ที่บ้านของโอเบดเอโดม อย่างไรก็ตาม ในบทที่ 14 ดาวิดได้รับแรงบันดาลใจใหม่ และพร้อมที่จะเริ่มต้นแผนการย้ายหีบอีกครั้ง คราวนี้เขามุ่งมั่นที่จะทำอย่างถูกต้องตามกฎของพระเจ้า รวมทั้งการร่วมมือกับชาวเลวีและกำหนดบทบาทของแต่ละคนอย่างชัดเจน การเดินทางนี้มีความสำเร็จและความตื่นเต้นเกิดขึ้นในชุมชน แม้ว่ามีคาลจะไม่ยินดีกับการเฉลิมฉลองก็ตาม ทุกคนได้รับพรและมีส่วนร่วมในพิธีบูชา ขณะที่ดาวิดและชาวเลวีกล่าวสรรเสริญพระเจ้า รวบรวมความเชื่อของประชาชนให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น

ข้อคิด: 1พงศาวดาร 13-16

“มีทางหนึ่งที่คนคิดว่าถูกต้อง แต่สุดท้ายกลับเป็นทางไปสู่ความตาย” (สุภาษิต 14:12) ทั้งดาวิดและอุสซาห์ต่างก็ทำสิ่งที่ถูกต้องในสายตาของตนเอง—แต่ไม่ได้แสวงหาพระเจ้า เนื่องจากพระเจ้าได้บอกพวกเขาแล้วว่าจะต้องทำอะไร จึงไม่จำเป็นต้องมีการค้นหา เพียงแค่ให้ความสนใจและเชื่อฟังเท่านั้น พระเจ้าไม่เคยต้องการสิ่งใดจากเราที่ทำให้เราไม่รู้แจ้ง มีหลายสิ่งหลายอย่างที่อธิบายไว้ในพระวจนะของพระองค์ แต่สำหรับแนวทางที่ไม่ได้กล่าวถึงในที่นี้ พระวิญญาณของพระองค์ทำหน้าที่เป็นผู้นำทางและผู้ช่วยของเรา โดยแสดงให้เราเห็นว่าจะใช้หลักการของพระคัมภีร์อย่างไรในแต่ละสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน เราไม่เคยปล่อยให้ตัวเองทำตามแผนของตัวเอง เพราะพระองค์ทรงทราบแผนของพระองค์และทรงแบ่งปันแผนนั้น พระองค์อยู่ที่ซึ่งความปีติยินดีอยู่!

คำถาม

1.   การตัดสินใจและผลกระทบในระยะยาว: เมื่อพิจารณาถึงการตัดสินใจของดาวิดในการเคลื่อนย้ายหีบพันธสัญญาโดยไม่คำนึงถึงกฎของพระเจ้า การกระทำที่เกิดจากความกระตือรือร้นแต่มองข้ามกฎเกณฑ์อาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดได้ ในชีวิตประจำวันของเรา เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าความกระตือรือร้นในการทำสิ่งต่างๆ ไม่ได้นำเราให้ละเลยหลักการและข้อกำหนดสำคัญที่มีผลระยะยาว?

2.   บทบาทของการยอมรับความล้มเหลวและการแก้ไข: หลังจากความล้มเหลวในการเคลื่อนย้ายหีบพันธสัญญาครั้งแรก ดาวิดได้แก้ไขและปฏิบัติตามกฎของพระเจ้าในครั้งที่สอง การยอมรับความผิดพลาดและการดำเนินการแก้ไขเป็นส่วนสำคัญของความสำเร็จ ในโลกปัจจุบัน เราจะสร้างวัฒนธรรมที่ยอมรับและเรียนรู้จากความผิดพลาดเพื่อสร้างความก้าวหน้าและการเติบโตได้อย่างไร?

การนำหีบพันธสัญญากลับเยรูซาเล็ม ตามที่บันทึกไว้ใน 1 พงศาวดาร บทที่ 13-16 เราสามารถถอดบทเรียนและข้อคิดที่สำคัญได้หลายประการ ดังนี้:

1. ความยำเกรงและการเคารพต่อพระเจ้า:

• ความตายของอุสซาห์: เหตุการณ์ที่อุสซาห์เสียชีวิตเมื่อเอื้อมมือไปจับหีบพันธสัญญา (1 พงศาวดาร 13:9-10) แสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ของหีบพันธสัญญาและการที่พระเจ้าทรงให้ความสำคัญอย่างยิ่งต่อการปฏิบัติต่อพระเจ้าด้วยความเคารพอย่างสูงสุด การสัมผัสโดยไม่ได้รับอนุญาตหรือการปฏิบัติที่ไม่ถูกต้องถือเป็นการไม่ให้เกียรติและนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่ร้ายแรง
• ความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องนำมาซึ่งความผิดพลาด: การที่ดาวิดและคนของเขานำหีบพันธสัญญาโดยใช้เกวียนใหม่ แทนที่จะให้คนเลวีแบกตามธรรมบัญญัติ (เฉลยธรรมบัญญัติ 31:9, 25-26; กันดารวิถี 4:15) สะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องในวิธีการที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ การทำตามความสะดวกของตนเองโดยไม่ใส่ใจต่อพระบัญญัติสามารถนำไปสู่ความผิดพลาดและผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์

2. การแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าและการเชื่อฟัง:

• การเรียนรู้จากความผิดพลาด: หลังจากเหตุการณ์อุสซาห์เสียชีวิต ดาวิดรู้สึกกลัวและไม่กล้านำหีบพันธสัญญาไปยังเมืองดาวิดในทันที (1 พงศาวดาร 13:12) แต่ต่อมา เขาได้ศึกษาและเข้าใจถึงวิธีการที่ถูกต้องในการนำหีบพันธสัญญา (1 พงศาวดาร 15:2, 13) การเรียนรู้จากความผิดพลาดและการแสวงหาพระประสงค์ของพระเจ้าเป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตตามทางของพระองค์
• การเชื่อฟังพระบัญญัติ: การที่ดาวิดสั่งให้คนเลวีแบกหีบพันธสัญญาตามที่โมเสสบัญชาไว้ (1 พงศาวดาร 15:15) แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเจ้าอย่างละเอียด การทำตามวิธีการที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้เป็นหนทางแห่งพระพรและความสำเร็จ

3. ความชื่นชมยินดีและการนมัสการ:

• บรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลอง: เมื่อนำหีบพันธสัญญามาถึงเยรูซาเล็ม เกิดบรรยากาศแห่งความชื่นชมยินดี การถวายเครื่องบูชา การร้องเพลงสรรเสริญ และการเต้นรำ (1 พงศาวดาร 15:25-29; 16:1-36) แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการนมัสการพระเจ้าด้วยความยินดีและสุดใจ
• การจัดระเบียบการนมัสการ: ดาวิดได้จัดตั้งคณะนักร้องและนักดนตรีเลวีเพื่อทำการนมัสการอย่างเป็นระบบ (1 พงศาวดาร 15:16-24; 16:4-6) สิ่งนี้สอนให้เราเห็นถึงความสำคัญของการเตรียมพร้อมและการจัดระเบียบในการถวายเกียรติแด่พระเจ้า

4. ผลกระทบต่อชีวิตส่วนตัวและส่วนรวม:

• พระพรในครัวเรือนของโอเบดเอโดม: การที่หีบพันธสัญญาอยู่ในบ้านของโอเบดเอโดมเป็นเวลาสามเดือนและนำมาซึ่งพระพรมากมายแก่ครัวเรือนของเขา (1 พงศาวดาร 13:14) แสดงให้เห็นว่าการมีพระเจ้าสถิตอยู่ด้วยนำมาซึ่งพระพรในชีวิตส่วนตัวและครอบครัว
• การนำพระพรมาสู่ชุมชน: การนำหีบพันธสัญญามายังเยรูซาเล็มเป็นการนำพระพรและความสถิตของพระเจ้ามาสู่ชุมชนอิสราเอล การมีพระเจ้าอยู่ท่ามกลางประชากรนำมาซึ่งความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรือง

เหตุการณ์การนำหีบพันธสัญญากลับเยรูซาเล็มใน 1 พงศาวดาร บทที่ 13-16 สอนเราถึงความสำคัญของการยำเกรงต่อพระเจ้า การแสวงหาและเชื่อฟังพระประสงค์ของพระเจ้า การนมัสการด้วยความชื่นชมยินดี และผลกระทบของพระเจ้าที่มีต่อชีวิตส่วนตัวและส่วนรวม การเรียนรู้จากความผิดพลาดและการดำเนินชีวิตตามน้ำพระทัยของพระเจ้าเป็นกุญแจสำคัญในการรับพระพรและความสถิตของพระองค์