เรื่องย่อ

มาลาคีพยากรณ์ถึงชาวยิวที่กลับมายังเยรูซาเล็ม โดยตำหนิพวกเขาเรื่องการถวายเครื่องบูชาที่บกพร่อง ความเบื่อหน่ายต่อพันธสัญญา และการแต่งงานกับหญิงต่างชาติ ในฐานะที่เป็นวิธีตอบสนองต่อสิ่งเหล่านี้ พระเจ้าทรงพิสูจน์ความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลงของพระองค์ต่อยาโคบ (อิสราเอล) แต่ทรงตำหนิปุโรหิตที่ดูหมิ่นพระนามของพระองค์ผ่านการถวายเครื่องบูชาที่ไม่ดี พระเจ้าทรงเตือนพวกเขาถึงการพิพากษาที่กำลังจะมาถึงสำหรับคนชั่ว แต่ทรงสัญญาถึงการกอบกู้สำหรับผู้ที่ยำเกรงพระนามของพระองค์ ผู้ที่จะเป็นสมบัติของพระองค์ในวันหนึ่งที่กำลังจะมาถึง พระองค์ทรงสั่งให้พวกเขาจำรักษากฎหมายของโมเสส และพยากรณ์ว่าพระองค์จะทรงส่งเอลียาห์ผู้เผยพระวจนะมาก่อนวันอันยิ่งใหญ่และน่าครั่นคร้ามของพระเจ้าเพื่อหันใจของบิดาไปหาบุตรและใจของบุตรไปหาบิดา เพื่อที่พระองค์จะไม่ลงโทษแผ่นดินนั้นด้วยคำสาปแช่ง

พระเจ้าทรงแสดงความรักต่ออิสราเอลอย่างลึกซึ้ง แม้พวกเขาจะไม่เชื่อพระองค์ พระองค์ทรงเปรียบเทียบความรักของพระองค์ต่อเขากับการทรงอวยพรลูกๆ ของพระองค์ เมื่อเทียบกับวิธีที่พระองค์ทรงปฏิบัติต่อชาวเอโดม ซึ่งไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเดียวกัน พระองค์ตรัสว่า “เราได้รักยาโคบ แต่เราได้เกลียดเอซาว” ซึ่งเป็นคำพูดที่ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความหมายของความรักของพระเจ้าต่อแต่ละกลุ่มและกลุ่มบุคคล การอธิบายเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าความรักของพระเจ้ามีความซับซ้อนและไม่ได้อยู่ภายใต้มาตรฐานทางวัฒนธรรมเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

บริบทกว้างของพระคัมภีร์เปิดเผยให้เห็นว่าสิ่งที่พระเจ้าทรงเกลียดไม่ใช่คนในตัวเองเสมอไป แต่เป็นพฤติกรรมและสิ่งที่ขัดแย้งกับพระองค์ การกล่าวถึงความรักและความเกลียดในพระคัมภีร์เป็นการสื่อถึงความแตกต่างระหว่างสิ่งที่พระเจ้าทรงชอบและไม่ชอบ กระนั้น พระองค์ยังประกาศความเมตตาและพันธสัญญากับกลุ่มผู้ถือบาปและหัวหน้าเผ่าเลวี ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าทรงรักครอบครัวของพระองค์โดยไม่คำนึงถึงสายพันธุ์หรือข้อเท็จจริงทางพันธุกรรม

ส่วนหนึ่งของข้อความในพระคัมภีร์เน้นให้เห็นถึงความซับซ้อนของพระเจ้าซึ่งพระองค์ทรงเรียกร้องให้ประชากรของพระองค์กลับมาใกล้ชิดพระองค์อีกครั้ง แม้จะมีการกล่าวหาว่า “ความชั่วไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับพระเจ้า” และ “พระเจ้าไม่เคยนำความยุติธรรมมาให้” พระองค์ยังทรงเตือนให้ระลึกถึงการชำระล้างและการถวายสิบลด เพื่อให้ประชาชนรับรู้ว่าการกลับมาหาพระองค์นั้นมีค่าใช้จ่ายที่คุ้มค่า พระองค์ทรงแสดงให้เห็นว่าความเชื่อและความภักดีของผู้คนจะได้รับการตอบแทนในรูปแบบที่ไม่คาดคิด และสิ่งนี้เปิดโอกาสให้พวกเขาได้สัมผัสถึงความรักและความเมตตาของพระเจ้าอย่างลึกซึ้ง

ข้อคิด: มาลาคี 1-4

บทที่ 4 วาดภาพวันสำคัญของพระเจ้า เป็นวันแห่งการพิพากษาของพระองค์เหนือความบาป โดยเมื่อวันนั้นมาถึง ผู้ที่ไม่รู้จักพระองค์จะถูกนำมาพิพากษาโทษสำหรับความชั่วร้ายของพวกเขา พระเจ้าทรงใช้ภาพเปรียบเทียบไว้ว่า มีไฟสองกอง: กองหนึ่งเป็นเตาอบที่นำความตายและการเผาทำลาย ส่วนอีกกองหนึ่งคือดวงอาทิตย์แห่งความชอบธรรม ซึ่งนำมาซึ่งชีวิตและความยินดี พระเจ้าทรงแสดงให้เห็นว่าระหว่างความยุติธรรมและความเมตตาไม่ใช่สิ่งขัดแย้งกัน แต่เป็นสองด้านของพระลักษณะที่ทำงานร่วมกันอย่างสมบูรณ์แบบ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าแห่งความซับซ้อนและความสมดุลนี้ และแม้เราทุกคนอาจสมควรได้รับการลงโทษ พระองค์ทรงโปรดปรานความเมตตาและความหวังที่จะให้เรารอดพ้นจากเตาอบนั้น ผ่านดวงอาทิตย์แห่งความชอบธรรมนี้ พระองค์ทรงเปิดทางให้เราพบความสุขและความยินดีในพระองค์อย่างแท้จริง!

คำถาม

1.   ความจริงใจในการนมัสการ: มาลาคีเน้นย้ำถึงปัญหาเรื่องความจริงใจในการนมัสการและเกียรติที่สมควรได้รับจากพระเจ้าอย่างไร และสิ่งนี้สะท้อนกับเราในปัจจุบันอย่างไร เราจะตรวจสอบแรงจูงใจและความตั้งใจในการนมัสการของเราเพื่อให้แน่ใจว่าเรามอบเกียรติแด่พระเจ้าอย่างแท้จริงได้อย่างไร

2.   ความสำคัญของความทรงจำและการรอคอย: มาลาคีกล่าวถึงการทรงจำถึงกฎหมายของโมเสสและการรอคอยการมาของเอลียาห์อย่างไร และสิ่งนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับบทบาทของการจดจำพระคัมภีร์และคาดหวังในการเดินของเรากับพระเจ้า

มาลาคี บทที่ 3 เป็นบทที่เต็มไปด้วยคำเตือนและคำสัญญาจากพระเจ้า เป็นบทที่เปิดเผยให้เห็นถึงความล้มเหลวของประชาชนและปุโรหิตในยุคของมาลาคี แต่ก็ให้ความหวังถึงอนาคตที่พระเจ้าจะทรงมาพิพากษาและฟื้นฟูชนชาติของพระองค์ จากบทนี้ เราสามารถได้ข้อคิดที่สำคัญหลายประการ:

1. พระเจ้าทรงเป็นผู้ชำระล้าง

บทนี้เริ่มต้นด้วยการกล่าวถึงผู้ส่งข่าวที่มาเตรียมทางให้พระเจ้า และพระเจ้าจะเสด็จมาในพระวิหารของพระองค์ในฐานะผู้ชำระล้าง "พระองค์จะประทับลงประหนึ่งผู้ถลุงและผู้ชำระเงินให้บริสุทธิ์" (ข้อ 3) นี่คือข้อคิดที่ทรงพลังว่า พระเจ้าไม่ได้ทรงมาเพื่อทำลาย แต่เพื่อชำระล้างและทำให้บริสุทธิ์ ซึ่งหมายถึงการกำจัดสิ่งที่ไม่ดีออกไปจากชีวิตของเรา เพื่อให้เราสามารถสะท้อนความบริสุทธิ์ของพระองค์ได้

2. การละเลยการถวายสิบลดและการปล้นพระเจ้า

พระเจ้าทรงกล่าวหาประชาชนอย่างรุนแรงว่าพวกเขา "ปล้น" พระองค์ โดยไม่นำสิบลดและของถวายมาถวายอย่างครบถ้วน (ข้อ 8) การที่พวกเขาละเลยสิ่งนี้ไม่ใช่แค่การไม่ทำตามบัญญัติ แต่เป็นการแสดงออกถึงการไม่ให้เกียรติพระเจ้าและไม่ไว้วางใจในการจัดเตรียมของพระองค์ ข้อคิดคือ การถวายสิบลดไม่ได้เป็นเพียงภาระหน้าที่ แต่เป็นการแสดงออกถึงความไว้วางใจในพระเจ้าและเป็นการให้เกียรติพระองค์

3. คำสัญญาแห่งพระพรเมื่อเชื่อฟัง

พระเจ้าทรงท้าทายประชาชนให้ "ลองดู" ด้วยการถวายสิบลดและของถวายอย่างครบถ้วน แล้วพระองค์จะทรงอวยพรพวกเขาอย่างล้นเหลือจนไม่มีที่พอจะเก็บ (ข้อ 10) นี่เป็นคำสัญญาที่ชัดเจนว่า การเชื่อฟังจะนำมาซึ่งพระพร ไม่ใช่แค่ในแง่วัตถุ แต่รวมถึงความอิ่มเอิบใจและการเห็นพระหัตถ์ของพระเจ้าทำงานอย่างอัศจรรย์ในชีวิตของเราด้วย

4. การจดจำผู้ที่เกรงกลัวพระเจ้า

พระเจ้าทรงกล่าวว่าจะมี "หนังสือแห่งการรำลึก" ที่บันทึกชื่อของผู้ที่เกรงกลัวพระองค์และนึกถึงพระนามของพระองค์ (ข้อ 16) และพระองค์จะทรงนับพวกเขาเป็น "ทรัพย์สมบัติล้ำค่า" (ข้อ 17) นี่คือข้อคิดที่ให้กำลังใจอย่างยิ่งว่า พระเจ้าทรงมองเห็นและให้คุณค่ากับการกระทำที่สัตย์ซื่อของเรา แม้ในยามที่คนส่วนใหญ่ไม่สนใจ แต่พระเจ้าก็ทรงจดจำและให้รางวัลแก่ผู้ที่รักและเกรงกลัวพระองค์

มาลาคี บทที่ 3 สอนให้เราเห็นว่าการนมัสการพระเจ้าต้องมาพร้อมกับชีวิตที่สัตย์ซื่อและเชื่อฟังในทุกด้านของชีวิต ไม่ใช่แค่การประกอบพิธีกรรมเท่านั้น บทนี้เป็นคำเตือนถึงการกลับใจและเป็นการให้ความหวังถึงพระพรที่ยิ่งใหญ่ที่รอคอยผู้ที่เลือกที่จะเดินตามทางของพระเจ้าอย่างจริงจัง