เรื่องย่อ

1 ทิโมธี 1-6 ได้กลายเป็นคู่มืออันทรงคุณค่าสำหรับทิโมธี ผู้รับใช้หนุ่มที่เปาโลมอบหมายให้ดูแลคริสตจักรที่เมืองเอเฟซัส เปาโลเริ่มต้นด้วยการย้ำถึงความสำคัญของคำสอนที่ถูกต้อง ซึ่งมีแก่นแท้อยู่ที่ความรักที่มาจากใจบริสุทธิ์และมโนธรรมที่ดี พร้อมทั้งเตือนให้ระวังพวกที่อยากเป็นครูสอนธรรมบัญญัติแต่ไม่เข้าใจสิ่งที่ตนเองพูด ท่านได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการอธิษฐานเผื่อทุกคน การจัดระเบียบคริสตจักร โดยเฉพาะคุณสมบัติของผู้ปกครองและมัคนายก รวมถึงบทบาทของสตรีในคริสตจักร เปาโลยังได้เตือนทิโมธีให้ดำเนินชีวิตที่เป็นแบบอย่างที่ดีในทุกด้าน ทั้งคำพูด การประพฤติ ความรัก ความเชื่อ และความบริสุทธิ์ และให้ระมัดระวังเรื่องเงินทอง ซึ่งเป็นรากเหง้าของความชั่วร้ายทุกอย่าง ท่านปิดท้ายด้วยการหนุนใจทิโมธีให้ต่อสู้ในการต่อสู้ที่ดีแห่งความเชื่อ และรักษาพระบัญญัติไว้อย่างบริสุทธิ์ปราศจากตำหนิ จนกว่าองค์พระเยซูคริสต์จะเสด็จมา ซึ่งเป็นเครื่องมือในการสร้างคริสตจักรที่เข้มแข็งและถวายเกียรติแด่พระเจ้า

เปาโลได้เขียนจดหมายถึงทิโมธี ผู้นำคริสตจักรใหม่ในเมืองเอเฟซัส ซึ่งเป็นสังคมที่จมดิ่งกับการบูชารูปเคารพ ทำให้สมาชิกคริสตจักรมีปัญหาเรื่องความหยิ่งผยอง ไม่พร้อมเรียนรู้ และมักต้องการเป็นครูหรือผู้นำเอง คำแนะนำของเปาโลจึงมีทั้งส่วนที่ใช้ได้กับคริสตจักรโดยรวม และส่วนที่เฉพาะเจาะจงกับสถานการณ์ของทิโมธี โดยมีเป้าหมายสูงสุดคือการฟื้นฟูและการกลับใจของผู้ที่หลงผิด เปาโลใช้เรื่องราวการกลับใจของตนเองเป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความเมตตาและความอดทนของพระเจ้า เพื่อเป็นความหวังให้กับทุกคน

เปาโลเน้นย้ำถึงความสำคัญของการที่คริสตจักรจะมีศักดิ์ศรีและน่าเคารพ เพื่อเป็นพยานที่ดีแก่คนภายนอก ผู้ชายในคริสตจักรถูกตักเตือนให้หลีกเลี่ยงความหยิ่งผยองและการทะเลาะวิวาท ส่วนผู้หญิงได้รับคำแนะนำเรื่องความประพฤติที่สุภาพเรียบร้อย โดยคำว่า "เงียบ" สื่อถึงท่าทีแห่งความถ่อมตนและความสงบ ไม่ใช่เพียงแค่ระดับเสียง และตรงข้ามกับการใช้อำนาจเหนือผู้ชาย คุณสมบัติของผู้ปกครองเน้นที่อุปนิสัยที่ดี โดยมีเพียง "ความสามารถในการสอน" เป็นทักษะเดียวที่ระบุไว้ ส่วนมัคนายกซึ่งเป็น "ผู้รับใช้" ก็มีข้อกำหนดสูงเช่นกัน แต่เน้นที่การรับใช้ภายใต้การนำของผู้ปกครอง

เนื่องจากชาวเอเฟซัสคุ้นเคยกับการบูชาพระเจ้าหลายองค์ พวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะหลงเชื่อคำสอนเท็จได้ง่าย เปาโลจึงเตือนเรื่องการยึดถือข้อห้ามที่ไม่จำเป็น แต่ก็เน้นย้ำถึงการฝึกฝนตนเองเพื่อความชอบธรรมอย่างตั้งใจ ท่านอธิบายว่า "พระเจ้าทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของคนทั้งปวง" หมายถึงพระองค์ทรงช่วยผู้คนให้รอดจากทุกกลุ่มชน โดยเฉพาะผู้ที่เชื่อในพระองค์ ไม่ใช่การรอดแบบสากล นอกจากนี้ เปาโลยังสอนทิโมธีให้ดำเนินชีวิตอย่างถ่อมใจ สร้างระเบียบในคริสตจักร และให้มองเงินเป็นพรที่ควรใช้เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า โดยย้ำว่า "ความรักในเงิน" คือปัญหา ไม่ใช่ตัวเงินเอง ซึ่งไม่ควรเป็นที่ตั้งความหวังของชีวิต

ข้อคิด: 1 ทิโมธี 1-6

“การอยู่ในทางพระเจ้าพร้อมกับความพอใจ ก็เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง เพราะว่าเราไม่ได้นำอะไรเข้ามาในโลกฉันใด เราก็เอาอะไรออกไปจากโลกไม่ได้ฉันนั้น” (1 ทิโมธี 6:6–7) ข้อความนี้เตือนสติเราว่าการดำเนินชีวิตตามน้ำพระทัยของพระเจ้าควบคู่ไปกับการมีใจพอเพียง เป็นวิถีชีวิตที่ดีที่สุด สิ่งนี้ยังย้ำเตือนว่าการเชื่อฟังพระเจ้าไม่ใช่เครื่องมือที่เราจะใช้เรียกร้องความปรารถนาทางโลก แต่เป็นการค้นพบความสุขที่แท้จริงในพระองค์ คำถามสำคัญคือ การรู้จักพระคริสต์และอยู่ในทางของพระเจ้าเพียงพอที่จะนำมาซึ่งความสุขและความพอใจในชีวิตของคุณหรือไม่? พระคัมภีร์ยืนยันว่าใช่ ดังนั้นขอให้ใจของเราตอบสนองด้วยความชื่นชมยินดีว่า "พระองค์ทรงเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและสันติสุขที่เราแสวงหา!"

คำถาม

1.   ในบทที่ 3 เมื่อเปาโลระบุคุณสมบัติของผู้นำคริสตจักร (ผู้ปกครองและมัคนายก) ท่านเน้นหนักที่ "อุปนิสัย" และ "การดูแลครอบครัว" อย่างเคร่งครัด มากกว่าจะพูดถึง "ทักษะความสามารถ" หรือ "พรสวรรค์ในการพูด" การจัดลำดับความสำคัญนี้สะท้อนให้เห็นวัตถุประสงค์ของพระเจ้าในการเลือกผู้นำที่ขัดแย้งกับค่านิยมความสำเร็จของโลกอย่างไร? (เพื่อให้เราพิจารณาว่า วัตถุประสงค์ของการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายวิญญาณ ไม่ใช่เพื่อหาผู้บริหารที่เก่งกาจมาขับเคลื่อนองค์กรให้เติบโตทางตัวเลข แต่เพื่อหา "แบบอย่าง" ที่มีความมั่นคงทางศีลธรรมและพิสูจน์ตนเองแล้วจากการดูแลคนใกล้ชิด เพื่อให้คริสตจักร—ซึ่งเป็นเสาหลักแห่งความจริง—ถูกดูแลด้วยความบริสุทธิ์ ไม่ใช่ด้วยเทคนิคการจัดการ)

2.   ในบทที่ 6 เปาโลเตือนสติเรื่อง "การรักเงินทอง" และชี้ให้เห็นว่าบางคนมองทางของพระเจ้าเป็น "ลู่ทางหาผลประโยชน์" แต่ท่านกลับสรุปว่า "ความยำเกรงพระเจ้าบวกกับความพึงพอใจคือกำไรมหาศาล" หลักการนี้ควรเปลี่ยนวัตถุประสงค์ในการประกอบอาชีพและการใช้ทรัพย์สินของเรา จากการสะสมเพื่อความมั่นคงส่วนตัว ไปสู่เป้าหมายใด? (เพื่อกระตุ้นให้ตระหนักว่า วัตถุประสงค์ของทรัพยากรที่เรามี ไม่ใช่เพื่อตอบสนองตัณหาหรือสร้างความเย่อหยิ่ง แต่มีไว้เพื่อให้เราเป็น "คนมั่งมีในการดี" และ "เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่" โดยมีรากฐานอยู่ที่ใจที่ "พอเพียง" เพื่อที่เราจะยึดมั่นในชีวิตนิรันดร์ซึ่งเป็นชีวิตที่แท้จริง แทนที่จะยึดติดกับสิ่งอนิจจัง)

1 ทิโมธี 6 เป็นบทส่งท้ายของอาจารย์เปาโลถึงทิโมธี โดยเน้นเรื่อง "ท่าทีต่อทรัพย์สินและการต่อสู้เพื่อความเชื่อ" ซึ่งเหมาะมากที่จะนำมาสรุปเป็นข้อคิดสำหรับการดำเนินชีวิตและการรับใช้ในยุคปัจจุบันครับ

ผมขอสรุปออกเป็น 3 ประเด็นหลักดังนี้:

1. ความสัตย์ซื่อในหน้าที่และแรงจูงใจที่ถูกต้อง (ข้อ 1-5)

เปาโลเริ่มด้วยการเตือนเรื่องการทำงาน (ในบริบททาสและนาย) และการระวังพวกสอนผิด

• ข้อคิด: การรับใช้พระเจ้าเริ่มต้นที่ "ความสัตย์ซื่อในหน้าที่การงาน" แม้จะเป็นงานทางโลกก็ตาม เพื่อไม่ให้พระนามของพระเจ้าถูกลบหลู่
• การเฝ้าระวัง: ระวังคนที่ใช้ศาสนาเป็นเครื่องมือหาผลกำไร หรือคนที่ชอบทุ่มเถียงเรื่องถ้อยคำที่ไร้ประโยชน์ ซึ่งนำไปสู่ความแตกแยก

2. ทางแห่งความสุข: ทางธรรม + ความอิ่มใจ (ข้อ 6-10)

นี่คือหนึ่งในส่วนที่โด่งดังที่สุดของพระธรรมเล่มนี้ เกี่ยวกับทัศนคติเรื่องเงินทอง

• สูตรแห่งความสุข: ทางธรรม + ความอิ่มใจ = กำไรอันยิ่งใหญ่ (Godliness with contentment is great gain).
• ความจริงของชีวิต: เราไม่ได้เอาอะไรมาในโลก และเอาอะไรออกไปไม่ได้เลย (ข้อ 7)
• คำเตือนเรื่องเงิน: "การรักเงินทองเป็นรากเหง้าของความชั่วสารพัด" (ข้อ 10) เปาโลไม่ได้บอกว่าเงินเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย แต่ "การรักเงิน" (Greed) ต่างหากที่ทำให้คนหลงไปจากความเชื่อและทิ่มแทงตัวเองด้วยความทุกข์

3. การต่อสู้ที่ดีและการจัดการมรดกฝ่ายวิญญาณ (ข้อ 11-21)

เปาโลเรียกร้องให้ทิโมธี (และเราทุกคน) ในฐานะ "คนของพระเจ้า" ให้ดำเนินชีวิตที่แตกต่าง

• หนีและตาม: ให้หนีจากความโลภและสิ่งชั่วร้าย และ ตามหาความชอบธรรม ทางธรรม ความเชื่อ ความรัก ความอดทน และความอ่อนสุภาพ (ข้อ 11)
• การต่อสู้: "จงต่อสู้อย่างเต็มกำลังเพื่อความเชื่อ" การรับใช้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เป็นสงครามฝ่ายวิญญาณที่ต้องรักษาความสัตย์ซื่อจนกว่าพระเยซูจะเสด็จกลับมา
• คำแนะนำสำหรับคนรวย: ไม่ได้สั่งให้เลิกรวย แต่สั่งว่า "อย่าหยิ่งจองหอง" และอย่าหวังในทรัพย์ที่ไม่ยั่งยืน แต่ให้ "มั่งคั่งในการกระทำดี" (ข้อ 18) เพื่อสะสมทรัพย์สมบัติที่เป็นรากฐานอันดีสำหรับอนาคต

พระธรรมบทนี้สอนเราว่า "ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่เขามีแต่อูย่ที่สิ่งที่เขาเป็น" ในสายพระเนตรพระเจ้า

ในวันนี้ คุณกำลังวิ่งตาม 'เงินทอง' หรือกำลังวิ่งตาม 'ความชอบธรรม'? ทรัพย์สมบัติที่คุณกำลังสะสมอยู่นั้นเป็นสิ่งที่ปลวกจะกินได้ หรือเป็นสิ่งที่ยั่งยืนนิรันดร์ในแผ่นดินของพระเจ้า?"