เรื่องย่อ

ฉากเปิดของเลวีนิติเต็มไปด้วยพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์และการถวายบูชา พระเจ้าทรงกำหนดรายละเอียดอย่างพิถีพิถันเกี่ยวกับวิธีการถวายเครื่องบูชาต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเผาบูชา เครื่องธัญญะบูชา เครื่องสันติบูชา เครื่องบูชาเพื่อชดใช้บาป และเครื่องบูชาลบความผิด ทุกขั้นตอน ตั้งแต่การเตรียมสัตว์ การฆ่า การเผา และการโรยเลือด ล้วนมีความหมายลึกซึ้ง แสดงถึงความสัมพันธ์อันศักดิ์สิทธิ์ระหว่างพระเจ้ากับประชาชนของพระองค์ และเป็นการเน้นย้ำถึงความบริสุทธิ์ การชดใช้ และการอภัยบาป การถวายบูชาเหล่านี้ไม่ใช่เพียงแค่พิธีกรรม แต่เป็นการแสดงออกถึงความเชื่อ ความอุทิศตน และการแสวงหาความสัมพันธ์กับพระเจ้า

ยินดีด้วยครับเราได้อ่านอพยพจบเรียบร้อยแล้ว วันนี้เราเข้าสู่พระธรรมเลวีนิติซึ่งเน้นความบริสุทธิ์ของพระเจ้า เลวีนิติเป็นหนังสือที่เกี่ยวกับความศักดิ์สิทธิ์และความสมบูรณ์แบบของพระเจ้า พระองค์ต้องการเข้ามาใกล้ชิดกับประชาชนที่บาป โดยนำเสนอเส้นทางที่จะทำให้ความสัมพันธ์นี้เป็นไปได้ ผ่านกระบวนการและพิธีกรรมต่าง ๆ ในหนังสือเล่มนี้ ชาวเลวีคือผู้ที่พระเจ้าทรงแต่งตั้งให้เป็นปุโรหิตในพลับพลา ซึ่งจะทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยระหว่างพระเจ้าผู้บริสุทธิ์และมนุษย์ที่มีบาป พระเจ้าจะตรัสกับโมเสสเพื่อชี้แนะวิธีการต่าง ๆ ที่จะทำให้ผู้คนสามารถติดต่อสัมพันธ์กับพระองค์ได้

ในเลวีนิติมีการแบ่งสถานะของบุคคลและสิ่งของออกเป็นสามสถานะ ได้แก่ ไม่สะอาด สะอาด และบริสุทธิ์ พระเจ้าทรงกำหนดพิธีกรรมและกฎหมายเพื่อเปลี่ยนผู้ที่ไม่สะอาดให้สะอาด โดยพิธีกรรมบูชาห้าประเภท เป็นการช่วยให้ความบาปของมนุษย์ถูกปกปิดด้วยการเสียสละของสัตว์ ซึ่งถือเป็นการทำแทนเพื่อชดใช้บาป สิ่งนี้บ่งชี้ว่าบาปมีความเชื่อมโยงกับความตาย และพระเจ้าทรงสร้างระบบการถวายเครื่องบูชานี้เพื่อให้ผู้คนสามารถเข้าถึงการอภัยโทษชั่วคราว จนกว่าจะมีการชดใช้ที่แท้จริงในอนาคตผ่านพระเยซู

หนังสือเลวีนิติยังบรรยายถึงการจัดเตรียมอาหารสำหรับปุโรหิตที่ทำหน้าที่ในการไกล่เกลี่ยระหว่างพระเจ้าและประชาชน โดยพระเจ้าทรงมีแผนที่จะเลี้ยงดูพวกเขาผ่านเครื่องบูชาที่ถือว่าบริสุทธิ์ที่สุด เกลือในเครื่องบูชาถือเป็นสัญลักษณ์ของพันธสัญญาที่รักษาระหว่างพระเจ้ากับประชาชน ในขณะที่ไขมันเป็นตัวแทนของสิ่งที่ดีที่สุดจากสัตว์ที่ถวายให้พระเจ้า หากปุโรหิตหรือชุมชนทำบาป พวกเขาจะต้องทำการบูชาและโปรยเลือดในสถานที่ที่กำหนดเพื่อเป็นการชดเชยบาปของตน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่าบาปมีผลกระทบต่อพลับพลาและความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้าและประชาชน

ข้อคิด: เลวีนิติ 1-4

ปุโรหิตต้องการนำเลือดไปหน้าเต็นท์นัดพบต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้านั้นอาจทำให้รู้สึกหนักใจ แต่ก็เป็นการเตือนความทรงจำให้กับปุโรหิตเกี่ยวกับพระเมตตาของพระเจ้าที่ช่วยชีวิตพวกเขาเมื่อก่อนออกจากอียิปต์เมื่อปีที่ผ่านมา โดยให้ทาเลือดที่ประตูบ้านของพวกเขา ในคืนนั้นพวกเขายังจำเสียงกรีดร้องของชาวอียิปต์ได้ขณะต้องหลบหนีจากการลงโทษของพระเจ้า ตอนนี้พวกเขายืนอยู่ต่อหน้าบัลลังก์ของพระเจ้า เข้าใจถึงบาปของตนและความดีที่พระองค์มีต่อพวกเขา พระองค์ทรงเป็นผู้เมตตาและทรงจัดเตรียมเครื่องบูชาที่เปี่ยมไปด้วยความปีติยินดี พระองค์ทรงอยู่ที่ซึ่งความปีติยินดีอยู่!

คำถาม

1.   เลวีนิติบทที่ 1 การถวายบูชายังคงมีความสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับประชาชน ในชีวิตปัจจุบัน เราจะสามารถนำแนวคิดของการถวายหรือแบ่งปันสิ่งที่มีค่าในชีวิตของเราเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อื่นอย่างไร? การแสดงความขอบคุณหรือการช่วยเหลือคนรอบข้างมีความสำคัญเพียงใด?

2.   เลวีนิติบทที่ 4 เกี่ยวข้องกับการบูชาสำหรับความบกพร่องหรือความผิดที่เกิดขึ้น ซึ่งแสดงถึงความตั้งใจในการกลับใจ ในชีวิตประจำวัน เราจะสามารถสร้างวัฒนธรรมของการยอมรับความผิดพลาด และการเรียนรู้จากประสบการณ์นั้นเป็นพื้นฐานสำหรับการเติบโตทั้งส่วนตัวและในสัมพันธ์กับผู้อื่นได้อย่างไร?

เครื่องบูชาประเภทแรก: เครื่องเผาบูชา (burnt offering)  - การถวายทั้งหมดแด่พระเจ้า

เครื่องบูชาเผา (עֹולָה, 'olah) เป็นหนึ่งในเครื่องบูชาที่สำคัญที่สุดในพระธรรมเลวีนิติ เป็นการถวายสัตว์ทั้งตัวแด่พระเจ้าบนแท่นบูชา ซึ่งถูกเผาไหม้จนหมดสิ้น การกระทำนี้มีความหมายและสัญลักษณ์ที่ลึกซึ้ง ซึ่งสะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า

ความหมายในภาษาฮีบรู

คำว่า "עֹולָה" มาจากรากศัพท์ "עָלָה" (alah) ซึ่งแปลว่า "ขึ้นไป" หรือ "สูงขึ้น" ซึ่งสื่อถึงความหมายของการถวายที่สูงขึ้นไปสู่สวรรค์ เป็นกลิ่นหอมที่พอพระทัยพระเจ้า (เลวีนิติ 1:9, 17) นอกจากนี้ คำว่า "עֹולָה" ยังมีความหมายถึง "การถวายทั้งหมด" ซึ่งเน้นย้ำถึงการถวายชีวิตและทุกสิ่งที่ผู้ถวายมีอยู่แด่พระเจ้าอย่างไม่มีเงื่อนไข

เครื่องบูชาเผามีจุดประสงค์และความสำคัญหลายประการ ได้แก่:

1.   การแสดงความเคารพและนมัสการ: การถวายเครื่องบูชาเผาเป็นการแสดงออกถึงความเคารพ ความรัก และความจงรักภักดีต่อพระเจ้า เป็นการยอมรับว่าพระองค์ทรงเป็นผู้สูงสุดและสมควรได้รับการนมัสการ

2.   การสารภาพบาปและการลบล้างบาป: แม้ว่าเครื่องบูชาเผาจะไม่ใช่เครื่องบูชาสำหรับการลบบาปโดยตรง แต่ก็มีความเกี่ยวข้องกับการสารภาพบาปและการขอโทษต่อพระเจ้า การถวายเครื่องบูชาเผาเป็นการแสดงถึงความปรารถนาที่จะกลับคืนดีกับพระเจ้าและดำเนินชีวิตตามน้ำพระทัยของพระองค์

3.   การถวายชีวิตทั้งหมด: การที่สัตว์ทั้งตัวถูกเผาบนแท่นบูชาเป็นสัญลักษณ์ของการถวายชีวิตทั้งหมดแด่พระเจ้า เป็นการยอมจำนนต่อพระองค์และให้พระองค์เป็นเจ้าของชีวิตของเรา

4.   การเป็นกลิ่นหอมที่พอพระทัย: เครื่องบูชาเผาถูกเรียกว่าเป็น "กลิ่นหอมที่พอพระทัย" ซึ่งหมายถึงการถวายที่พระเจ้าทรงรับและพอพระทัย เป็นการแสดงถึงความสัมพันธ์ที่ถูกต้องระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า

สัตว์ที่ใช้ในการถวาย

สัตว์ที่ใช้ในการถวายเครื่องบูชาเผาจะต้องเป็นสัตว์ที่ไม่มีตำหนิและเป็นเพศผู้ ซึ่งอาจเป็นวัว แกะ หรือแพะ (เลวีนิติ 1:3, 10) สัตว์เหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์และความสมบูรณ์ ซึ่งเหมาะสมที่จะนำมาถวายแด่พระเจ้า

พิธีการถวาย

พิธีการถวายเครื่องบูชาเผาเริ่มต้นด้วยการนำสัตว์มาที่แท่นบูชา ผู้ถวายจะวางมือบนหัวสัตว์เพื่อแสดงถึงการเป็นตัวแทนของตนเอง จากนั้นสัตว์จะถูกฆ่าและปุโรหิตจะนำเลือดไปประพรมที่แท่นบูชา หลังจากนั้นสัตว์จะถูกชำแหละและนำไปวางบนแท่นบูชาเพื่อเผาจนหมดสิ้น (เลวีนิติ 1:4-9)

ความเกี่ยวข้องกับคริสเตียน

แม้ว่าเครื่องบูชาเผาจะเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมในสมัยพระคัมภีร์เดิม แต่หลักการที่อยู่เบื้องหลังเครื่องบูชายังคงมีความหมายและเกี่ยวข้องกับคริสเตียนในปัจจุบัน การถวายชีวิตทั้งหมดแด่พระเจ้า การแสดงความเคารพและความรักต่อพระองค์ การสารภาพบาปและการแสวงหาการกลับคืนดีกับพระเจ้า ยังคงเป็นสิ่งที่คริสเตียนควรให้ความสำคัญและปฏิบัติในชีวิตประจำวัน