เรื่องย่อ

เลวีนิติ 11-13 เต็มไปด้วยกฎหมายเกี่ยวกับความบริสุทธิ์และการไม่บริสุทธิ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับอาหาร สัตว์ และโรคต่างๆ พระเจ้าทรงกำหนดสิ่งที่ชาวอิสราเอลสามารถรับประทานได้และรับประทานไม่ได้ สัตว์ใดที่สะอาดและสัตว์ใดที่ไม่สะอาด รวมถึงกฎเกณฑ์สำหรับการรับมือกับโรคเรื้อนและโรคผิวหนังอื่นๆ กฎหมายเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของสุขอนามัย แต่เป็นการแสดงออกถึงความศักดิ์สิทธิ์ ความบริสุทธิ์ และการแยกออกจากสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ เพื่อรักษาความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์กับพระเจ้า แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการดำเนินชีวิตอย่างบริสุทธิ์และการปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระเจ้าอย่างเคร่งครัด

วันนี้เราจะพูดถึงกฎหมายเกี่ยวกับความสะอาดและความไม่บริสุทธิ์ในประชากรของพระเจ้า ซึ่งมีการระบุว่าควรบริโภคอาหารอะไรและควรหลีกเลี่ยงสิ่งใด การห้ามเลี้ยงสัตว์บางชนิดมีความคล้ายคลึงกับคำสั่งในสวนเอเดนที่พระเจ้ากำหนดไว้ อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่แท้จริงสำหรับกฎเหล่านี้ยังไม่ชัดเจน อาจมีหลายทฤษฎี เช่น ปัจจัยด้านสุขอนามัยหรือการเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรม แต่การรักษากฎหมายอาหารเป็นส่วนสำคัญที่เรียกว่า “การรักษาโคเชอร์” ในวัฒนธรรมยิว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องการหลีกเลี่ยงหมูซึ่งเป็นอาหารยอดนิยมในวัฒนธรรมคานาอัน

นอกจากนี้ยังมีกฎหมายที่เกี่ยวกับการไม่กินสัตว์ที่ตายเอง เนื่องจากอาจมีโรคภัยไข้เจ็บอยู่ในนั้น คำว่า "น่ารังเกียจ" ที่ปรากฏในข้อความนี้มักแสดงถึงการละทิ้งพระเจ้าและสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ ในบทที่ 12 ของเลวีนิติก็มีการบัญญัติเกี่ยวกับความสะอาดหลังการคลอดบุตร ซึ่งบอกว่าผู้หญิงที่ให้กำเนิดเด็กผู้หญิงจะถือว่าสะอาดนานกว่าผู้ชาย น่าสนใจว่าในพระคัมภีร์ ลูกา 2:22-24 บันทึกว่ามารีย์และโยเซฟพ่อแม่ของพระเยซูเลือกที่จะนำเครื่องบูชาแบบประหยัดเมื่อพระเยซูประสูติ

ในเลวีนิติบทที่ 13 มีเรื่องราวเกี่ยวกับโรคผิวหนังซึ่งผู้คนจะถือว่าตนไม่สะอาด และต้องอาศัยอยู่ภายนอกค่ายจนกว่าจะสะอาด เพื่อไม่ให้เกิดการแพร่กระจายของโรค และเพื่อรักษาความศักดิ์สิทธิ์ของพลับพลาของพระเจ้า โมเสสนั้นไม่ใช่แพทย์ แต่พระเจ้าทรงให้รายละเอียดทางการแพทย์เบื้องต้นแก่เขาเพื่อดูแลประชาชน แม้ว่าการปฏิบัติติงนี้จะทำให้บุคคลนั้นรู้สึกแย่หรือถูกแยกออก แต่ปุโรหิตยังคงคอยดูแลพวกเขา ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไม่สะอาดก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาถูกทอดทิ้งหรือปราศจากความรัก พระเจ้าทรงมุ่งหวังให้มีการดูแลทั้งผู้มีสุขภาพดีและผู้ไม่สะอาดผ่านการปฏิบัติตามกฎหมายเหล่านี้.

ข้อคิด: เลวีนิติ 11-13

พระเจ้าได้ตรัสว่ากฎต่าง ๆ เป็นส่วนสำคัญของการเชื่อฟังพระองค์ โดยเริ่มจากการสร้างความสัมพันธ์ว่า “เราคือพระเจ้าของเจ้า” และให้คำแนะนำว่าให้ “อุทิศตัวและเป็นคนบริสุทธิ์” เนื่องจากพระองค์ทรงเป็นผู้บริสุทธิ์ การที่พระองค์ตรัสคำนี้ซ้ำเป็นการเน้นย้ำความสำคัญของการแยกตัวเพื่อใช้ในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งในภาษาฮีบรูมีความเชื่อมโยงระหว่างคำว่าอุทิศตัว (qadash) และศักดิ์สิทธิ์ (qadosh) ทั้งนี้เพื่อแนะนำให้เราเลียนแบบพระองค์ โดยการแยกตัวเพื่อเชื่อมโยงกับพระองค์ ความอุทิศตัวจึงเป็นการเข้าหาความปีติยินดีที่พระองค์มอบให้กับเรา

คำถาม

1.   ในเลวีนิติบทที่ 11 การกำหนดอาหารที่บริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์ทำให้เราเข้าใจถึงความสำคัญของการเลือกสิ่งที่เรากินและด้วยจิตใจที่ถูกต้อง ในชีวิตประจำวัน เราจะสามารถนำหลักการของการเลือกสิ่งที่ดีต่อร่างกายและจิตใจเข้ามาใช้ได้อย่างไร? การมีจิตสำนึกในเรื่องการรับประทานอาหารมีผลต่อสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของเราอย่างไร?

2.   เลวีนิติบทที่ 13 กล่าวถึงการวินิจฉัยโรคผิวหนังและการปฏิบัติตนอย่างถูกต้องเมื่อมีความเจ็บป่วย ในสังคมปัจจุบัน เราจะสามารถสร้างความเข้าใจและการสนับสนุนต่อผู้ที่มีปัญหาสุขภาพได้อย่างไร? การส่งเสริมความเข้มแข็งในชุมชนเพื่อดูแลกันในเรื่องสุขภาพจิตและกายแก่อีกฝ่ายมีความสำคัญเพียงใด?

เครื่องบูชาประเภทที่ 4: เครื่องบูชาไถ่บาป (Sin Offering) - การชดใช้และการลบล้างความผิด

เครื่องบูชาไถ่บาป (חַטָּאת, chattat) เป็นหนึ่งในเครื่องบูชาที่สำคัญที่สุดในพระธรรมเลวีนิติ ซึ่งมีความหมายและจุดประสงค์ที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับการชดใช้และการลบล้างความผิดที่ได้กระทำไปโดยไม่เจตนา

ความหมายในภาษาฮีบรู

คำว่า "חַטָּאת" (chattat) มาจากรากศัพท์ "חָטָא" (chata) ซึ่งแปลว่า "ทำบาป" หรือ "พลาดเป้า" ซึ่งสื่อถึงความหมายของการกระทำที่ผิดพลาดหรือไม่ได้ตั้งใจ คำว่า "חַטָּאת" จึงหมายถึงเครื่องบูชาที่นำมาถวายเพื่อชดใช้ความผิดที่ได้กระทำไป

เครื่องบูชาไถ่บาปมีจุดประสงค์และความสำคัญหลายประการ ได้แก่:

1.   การชดใช้ความผิด: การถวายเครื่องบูชาไถ่บาปเป็นการชดใช้ความผิดที่ได้กระทำไปโดยไม่เจตนา เป็นการยอมรับว่าได้ทำผิดและต้องการที่จะแก้ไขความผิดนั้น

2.   การลบล้างบาป: เครื่องบูชาไถ่บาปเป็นการขอโทษและขอการอภัยจากพระเจ้าสำหรับการกระทำที่ผิดพลาด เป็นการแสดงถึงความสำนึกผิดและความปรารถนาที่จะกลับคืนดีกับพระเจ้า

3.   การคืนดีกับพระเจ้า: เครื่องบูชาไถ่บาปเป็นการคืนดีความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า เป็นการแสดงถึงความปรารถนาที่จะอยู่ร่วมกับพระเจ้าอย่างถูกต้องและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพระองค์

รูปแบบของเครื่องบูชาไถ่บาป

สัตว์ที่ใช้ในการถวายเครื่องบูชาไถ่บาปจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสถานะทางสังคมของผู้ถวายและประเภทของความผิดที่ได้กระทำไป ซึ่งอาจเป็นวัว แพะ แกะ หรือนกพิราบ

พิธีการถวาย

พิธีการถวายเครื่องบูชาไถ่บาปเริ่มต้นด้วยการนำสัตว์มาที่แท่นบูชา ผู้ถวายจะวางมือบนหัวสัตว์เพื่อแสดงถึงการเป็นตัวแทนของตนเอง จากนั้นสัตว์จะถูกฆ่าและปุโรหิตจะนำเลือดไปปะพรมที่แท่นบูชา หลังจากนั้นสัตว์จะถูกชำแหละและนำส่วนต่างๆ ไปเผาบนแท่นบูชา

ความเกี่ยวข้องกับคริสเตียน

แม้ว่าเครื่องบูชาไถ่บาปจะเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมในสมัยพระคัมภีร์เดิม แต่หลักการที่อยู่เบื้องหลังเครื่องบูชายังคงมีความหมายและเกี่ยวข้องกับคริสเตียนในปัจจุบัน การสำนึกผิดเมื่อทำผิด การขอโทษและการขอการอภัยจากพระเจ้า การชดใช้ความผิด และการพยายามที่จะดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง ยังคงเป็นสิ่งที่คริสเตียนควรให้ความสำคัญและปฏิบัติในชีวิตประจำวัน